Insulineresistentie

In onderstaande blog beschrijf ik één van de mogelijke oorzaken voor het ontstaan van chronische  ziekten.
Deze blog gaat over de vraag hoe insulineresistentie een oorzaak kan zijn van chronische ziekten. Ook leg ik uit wat je er zelf aan kunt doen om insulineresistentie tegen te gaan.

Insuline

Insuline is een hormoon dat gemaakt wordt in de alvleesklier en vervolgens wordt afgegeven aan de bloedbaan. Dit hormoon reguleert de hoeveelheid suiker (glucose) in het bloed.

Insuline is nodig voor de opname van suiker door de cellen (spiercellen, vetcellen, levercellen enz.), het werkt als het ware als een sleutel die nodig is om de cel te openen voor het opnemen van suiker.

Wanneer insuline aan de celwand hecht kan suiker door de cel opgenomen worden.

Als suiker uit het bloed door de cellen wordt opgenomen daalt de suikerspiegel in het bloed. De suiker die de cel ingaat dient als energiebron voor die cel.

Insuline heeft nog veel meer functies. Om het niet te ingewikkeld te maken beschrijf ik hier alleen de functie van insuline om bloedsuikerwaarden te reguleren.

Insulineresistentie

Door te eten stijgt de bloedsuiker. Insuline wordt vervolgens aangemaakt om die suiker weer uit de bloedbaan de cellen in te krijgen. Als er sprake is van een aanhoudend overschot aan suiker raken de cellen verzadigd, ze zitten vol met suiker en willen geen suiker meer opnemen. Omdat insuline de cel dwingt om suiker op te nemen maakt de cel zichzelf (uit zelfbescherming) minder insulinegevoelig.

Bij insulineresistentie reageren de cellen niet meer goed op insuline. Om de beeldspraak vol te houden, de sleutel past niet meer goed op het slot om de cel te openen om suiker op te nemen. Het gevolg is wel dat de bloedsuikerspiegel in het bloed stijgt.

Als de insulineresistentie aanhoudt keert het effect voor de cel om. Was er eerst een overschot aan suiker in de cel, doordat ze nu minder gevoelig zijn voor insuline kunnen ze minder goed suiker opnemen. De cellen krijgen nu juist een energietekort omdat suiker de cel niet meer in kan. Als bijvoorbeeld spiercellen geen energie meer krijgen raken ze eerder vermoeid, levercellen verliezen hun functie enz. Met andere woorden als cellen geen energie kunnen opnemen neemt hun functie af. Een gebrek aan energie kan zo talloze klachten geven.

Ook is het zo dat te hoge bloedsuiker de kleine bloedvaten beschadigt in o.a. de nier en het oog waardoor onherstelbare schade ontstaat. Te hoge bloedsuiker moet dus voorkomen worden.

Problemen ontstaan dus van twee kanten; cellen die geen energie meer krijgen en te hoge suikerwaarden in het bloed die de de kleine bloedvaten beschadigen.

Wat kan je zelf doen.

Inmiddels weet je dat hoge bloedsuiker schadelijk is. Het lichaam wil eigenlijk ten koste van alles de bloedsuikerwaarden binnen normale grenzen houden.

In een normale situatie komt de hoeveelheid suiker in je bloedbaan overeen met twee suikerklontjes. In een glas cola zitten al zeven suikerklontjes. Je begrijpt dat met ons moderne westers voedingspatroon het lichaam continue bezig is met het verlagen van de alsmaar hoge bloedsuiker.

De lichaamscellen moeten weer gevoelig worden voor insuline. Ze moeten eigenlijk weer graag suiker willen opnemen. Dit doe je door spiercellen te activeren waardoor ze suikers gaan verbranden en dus ook weer een nieuwe suikervoorraad nodig hebben, dus door te bewegen en te sporten.

Ook door een verminderd aanbod van energie kan je de behoefte van lichaamscellen aan energie verhogen en zo weer insulinegevoelig worden. Denk hierbij aan minder vaak en kleinere porties eten, maar ook aan minder suikers (en koolhydraten) eten.

Let op dat het verminderen van suikers (koolhydraten) dan wel een vastenperiode gepaard gaat met een gebrek aan energie waardoor in eerste instantie juist extra klachten kunnen ontstaan. Juist door die “energienood” gaat het lichaam weer insulinegevoelig worden. Dat betekent dat je even door de ‘zure appel’ heen moet. Het is hetzelfde als het trainen van spieren. Je moet spieren ook geleidelijk aan steeds zwaarder belasten om ze sterker te maken. Dat kan tijdens de training best een verzurend, spierpijn gevoel geven. Ook dan moet je bij het eerste gevoel van vermoeidheid niet meteen stoppen, je moet doorzetten even door de ‘zure appel’ heen om effect te hebben.

Onze voorouders hadden regelmatig te maken met perioden van weinig eten en energienood. Daar zijn homo sapiens juist voor gebouwd, niet voor het continue energie- en suikeroverschot dat nu in de moderne westerse maatschappij aanwezig is.

Tips

o   Eet minder suikers en koolhydraten

o   Haal de maaltijdfrequentie omlaag (max 3 eetmomenten per dag)

o   Eet kleinere maaltijden en geen tussendoortjes

o   Beweeg veel (sport)

o   Intermittent fasting, maaltijd overslaan, overnight-fasting.

o   Eet veel vezels (groenten en fruit).

o   Dagelijks gebruik van gember, kurkuma, kaneel, knoflook, cayennepeper.

o   Orthomoleculair; saffraan, zink, vit B-complex, alfaliponzuur.

Hoe herken ik insulineresistentie?

Herken je de volgende signalen bij jezelf? Dan ben je waarschijnlijk insulineresistent.

o   Zin in zoet na de maaltijd

o   Vermoeidheid na de maaltijd

o   Onverzadigbaar, als je eenmaal eet kan je door blijven eten

o   Vetstapeling onder alle huiddelen, rond lichaam (dus niet alleen in de buik of billen)

Bij welke aandoeningen speelt insulineresistentie een rol?

Insulineresistentie kan een rol spelen bij de volgende ziektebeelden:
o   Dementie
o   Depressie
o   Diabetes mellitus type 2
o   Fibromyalgie
o   Jicht
o   Hart en vaatziekten
o   Kanker van de geslachtsorganen
o   Metabool syndroom
o   Prostaatvergroting
 
Insulineresistentie kan een rol spelen bij de volgende symptomen:
o   Acne
o   Buikvet
o   Concentratieproblemen
o   Hypertensie
o   Haaruitval
o   Hirsutisme (mannelijke beharing bij vrouwen)
o   Skin tags (steelwratjes)
o   Over pigmentatie
o   Poly cysteus Ovarium Syndroom (PCOS)
o   Onbedwingbare behoefte aan zoetigheid
o   Onrust
o   Overgewicht
o   Peesontstekingen
o   Slijmbeursontstekingen
o   Stemmingswisselingen
o   Tenniselleboog
o   Trage wondgenezing